*wywrócił oczami i parsknął śmiechem widząc pedalskie ruchy i wykręcanie nadgarstkiem chłopaka*

Whiskas na obiad>?
*spytał*
Mniami...
*wywrócił oczami*

*spojrzał na niego z krzywym uśmieszkiem na ustach*
Oj nie wkurzaj mnie...
*próbował się uspokoić. Nie chciał zrobić nic głupiego. Wstał i spojrzał na Rachel wzrokiem 'wiesz po co idę' i podszedł do drzwi*
Nie czekajcie na mnie... Nie wiem, czy dziś wrócę.
*powiedział cicho i zamknął drzwi za sobą*

Po ciężkiej pracy, zmęczony wrócił do domu. Rozejrzał się dookoła. Usiadł na kanapie i włączył telewizor. Potrzebował trochę spokoju.

Odwrócił wzrok, ale gdy zobaczył Rebeccę na jego twarzy pojawił się promienny uśmiech. Natychmiast wstał z sofy i podszedł do dziewczyny, raźnym krokiem. Objął ją w talii i przytulił ją do siebie.
-Dzień dobry... - odparł cicho i pocałował ją delikatnie w policzek.

*wszedł do salonu i lekko się skrzywił*
Co tam, ludzie?
*s0pytał, siadając w fotelu*

-No jasne... - uśmiechnęła się szeroko, po czym spojrzała na Paula.
-Hej Paul. A ty, zyczysz sobie coś konkretnego?

-Uściślisz trochę? Wiem, że na pewno masz jakieś traumatyczne wspomnienia związane z kuchnią Rachel, ale ja jestem profasjonalistką... - nadal się uśmiechała, nie miała tendencji do denerwowania się.