Przymknął powieki i opuścił głowę.
-Tak.
Wyrzucił tylko tyle z siebie. Zebrał sie w sobie. Po chwili postanowił szarpnąć się na wyjaśnienia.
-Ból... po stracie człowieczeństwa...
Zakończył tą wypowiedź. Uniósł głowę do góry i spojrzał na nią. Na jego ustach mignął, niewyraźny uśmiech. Bardziej dla niej niżeli dla niego.

Patrzył teraz prosto w jej miodowe oczy. Wiedziała coś o tym. Aż nad to dobrze.
-Nie pogodziłem się. Z tym nie można tak po prostu się pogodzić... to nie blizna czy kalectwo z którym da się żyć... to trwała żądza krwi. Mordu.
Jego twarz wykrzywił, ledwie zauważalny grymas bólu. Nie lubił o tym mówić. Nawet myśleć.

-Wampirach... wilkach.
Odpowiedział bez namysłu, wciąż wpatrując się w jej oczy. Chciał być szczery. Jak miała uciekać, niech to robiła póki mogła.
Zerknął na Edwarda, leżącego na łóżku.

No tak. A Edward słuchał całej tej rozmowy. I jej myśli, o ile był na tyle silny. wstała z podłogi i wzięła do rąk pojemnik z syntetyczną krwią. Podała ją bratu.
- Pij, powinno ci pomóc. - usiała w nogach łóżka. Zerknęła na Prospera. Nie powiedziała jednak nic. Nie dlatego, że ją przerażał. Po prostu uznała, że nie powinna wpychać swoich niekoniecznie mądrych słów w wypowiedź Edwarda. Jakby nie było - to ich przeszłość, w którą ona wdepnęła w mało subtelny sposób.

- No więc, jeśli tego nie pamiętasz chyba muszę Ci odświeżyć pamięć. - powiedział i przyjął pojemnik z rąk siostry. Powąchał i lekko się skrzywił. Ciecz nie pachniała zachęcająco ale co tam był skłonny to przełknąć. Wziął jeden łyk dziwnego płynu i omal się nie zakrztusił. Przełknął jednak dzielnie.
- No cóż pewnego słonecznego dnia jak zwykle nie poszliśmy na wykłady. Siedzieliśmy w pokoju i rozprawialiśmy o tej sztucznej krwi. Nagle drzwi się otworzyły i wpadł do pokoju nasz opiekun roku. Spojrzał na nas groźnym wzrokiem i siłą wygonił na zajęcia. Popatrzyliśmy po sobie i zaczęliśmy się ubierać jak na Syberię. W końcu nasz opiekun wyprowadził nas zniecierpliwiony naszym jak to określił guzdraniem się. Wyciągnął mnie na słońce a ja nie zdążywszy zakryć twarzy przed jego tarczą próbowałem się skryć w cieniu. Niestety jakiś zabłąkany promień padł na moją skórę i zalśnił na niej. Opiekun wypchnął mnie siłą na słońce i wtedy moja skóra rozświetliła się. Wiedział, że nie jestem człowiekiem i czym prędzej zabrał mnie do dziekana by mu o tym powiedzieć. Razem ustalili, że dowiedzą się kim jestem tak czy owak. Robili mi różnie testy i gdy... - zawiesił głos i spojrzał na Prospera - ...już mieli mnie poddać działaniu kołka ty się zjawiłeś. Wiem tylko, że zabrałeś mnie do pokoju i szybko zamknąłeś drzwi. Wiesz, że nie byłem w najlepszym stanie. - wziął znów długi łyk tej dziwnej cieczy i zamilkł na dłużej. Miał nadzieję, że Prosper lepiej pamięta co zdarzyło się potem.

- No cóż wywiązała się krwawa jatka. Wybiegliśmy razem z sali bo czuliśmy jak nas osaczają coraz bardziej. Byli uzbrojeni w broń palną i noże. Gdy wybiegaliśmy jeden z nich strzelił i rozharatał mi bark. Po czym wściekły rzuciłem się na ludzi i zacząłem z nimi walczyć. Ty przyłączyłeś się w mgnieniu oka. Stawialiśmy tym ofermom niezły opór do czasu. Obaj byliśmy skrwawieni i ciężko poranieni Ale wydostaliśmy się na korytarz. Biegliśmy razem potykając się co jakiś czas. Wypadliśmy na ulicę pełną starych magazynów i jakichś dziwnych hali niewiadomego pochodzenia. Pogoń była coraz bliżej. Dotarliśmy do jakiegoś hangaru ostatkiem sił. Tyle pamiętam z tej ucieczki. Dalej mam ciemną plamę. - mówił popijając dziwnie pachnący i smakujący płyn. Po chwili spojrzał na nich z dziwnym wyrazem twarzy.
- Powiedzcie mi co to jest. Nie smakuje jak krew zwierzęca. - dodał i nagle zakołowało mu się w głowie.

- A więc tak smakuje Twój wynalazek. No przyznam, że jesteś niezłym wynalazcą. - stwierdził patrząc z podziwem na kumpla.
- A naszej dalszej opowieści to jeszcze nie koniec. Wiesz to, że się tam znaleźliśmy było połową sukcesu. Ludzie się pogubili a my oboje zapadliśmy w ciemność. Nie wiem co się dalej działo bo jak się ocknąłem to Ciebie nigdzie nie mogłem znaleźć. Postanowiłem więc posiedzieć tam parę dni by to całe zamieszanie ustąpiło. Tylko tyle pamiętam bo później miałem jakieś przebłyski lasu czy czegoś. Ale nie wiem ani jak się tam znalazłem ani co się ze mną działo. - dodał patrząc na Prospera czekając dalszych wyjaśnień.