Weszła do pokoiku i podeszła do łóżeczka. Delikatnie, a jednak szybko wyjęła dzieciątko z kojca i przytuliła do siebie.
-No co.. No co się dzieję... - mówiła spokojnym, przyciszonym głosem, takim, jakim mówi się do dzieci, żeby je uspokoić.
-Ciii.... - dodała jesazcze, a płacz stopniowo ustępował.

-Tak, jasne. - mruknęła, kątem oka spoglądając na niego.
-Przecież ja jestem taka spokojna... - powiedziała cicho z niewinnym uśmiechem, przenosząc wzrok na dziewczynkę. Uśmiech na twarzy małych dzeci, zawsze rozczulał wszystkich dookoła . Spowodował również uśmiech na twarzy Rachel. Dziewczynka swoją malutką dłoń skierowała w stronę Paula.

-Weź ją. - powiedziała ochoczo z uśmiechem na ustach. Odwróciła się do niego przodem, aby przekazać mu dziecko. Choć w przeszłości miewał czasem wybuchy agresji, ufała mu całkowicie i wiedziała, że nic nie zrobi dziewczynce.

-Zająć się. Ja jestem głodna. - powiedziała i właściwie wcisnęła mu dziecko, które jej w tym pomogło. Hayley bardzo ochoczo przeszła na ręce ojca, które w dodatku były tak przyjemnie cieplutkie.

-A tlyko byś spróbował! - powiedziała już  zza drzwi i poszła dalej do kuchni. Jedyny wilk, do którego pozwoliłaby mu ją zabrać, był Jacob.

-Paul, skarbie, zdajesz sobie mam nadzieję sprawę, że ja mam tu dość dobry zasięg? - zapytała używając przenośni. Była właśnie w kuchni i robiła sobie małe 'co nieco'.

-Ja zawsze wiedziałam, że mogę na Tobie polegać. - powiedziała z ironią, lecz bez wyrzutu. Z łyżeczką w dłoni  weszła do pokoiku i biorąc dórkę na ręce, wyszła do kuchni.