*wziął ją na ręce*
-Teraz mów mi jak mam iść...i sie nie bulwersuj..pomóż mi wyjść z domu..dalej dojde...*zapewnił*

-Ufam Ci...*szepnął i ruszył wolnym krokiem przed siebie*
*wyszedł przed dom i skierował swoje kroki na pola za dom*

Przyglądała się wszystkiemu, milcząc i analizując całą sytuację. Kiedy Jasper i Alice wyszli, przyjrzała się Edwardowi. No tak, jego tęczówki wyraźnie wskazywały na głód. Bezszelestnie wstała ze swojego miejsca i wyskoczyła przez okno. Pobliski las nie oferował może zbyt wiele, ale po upływie niecałej godziny, targała za sobą sporego łosia. Wiedziała, że tyle krwi to za mało dla jej brata, ale nie mogła rzucać się w oczy, niosąc na plecach kilka martwych pum. Weszła przez drzwi i położyła zwierzę na ziemi. Wiedziała, że Edward już sobie z nim poradzi. Nie chciała też mu się narzucać swoją nadopiekuńczością. W takich chwilach bywała nadzwyczaj uparta. Usiadła obok niego, nadal go obserwując. Teraz nie było tu ani Jspera, ani All, więc nie musiał udawać, że wszystko w porządku.
- Jak się czujesz, Edd? - zapytała poważnym z tonem w głosie.

Pokiwała głową, słuchając odpowiedzi Edwarda. Cieszyła się, że był z nią szczery. Patrząc jak się pożywia zastanawiała się, dlaczego ostatnimi czasy tak się od siebie oddalili. No tak. Przez jej arogancję i egoizm. Nic nowego.
Postanowiła odwdzięczyć mu się szczerością.
- Nie mam pojęcia, co dzieje się teraz z Emmettem - przyznała. - Wątpię, żeby się martwił. Gdyby tak było, już dawno by tu przyjechał, nie? Albo chociaż zadzwonił? - spojrzała zrezygnowana na komórkę.
- Ale nieważne. A co z Bellą? Wie już, co się stało?

Patrzyła na jego zbolałą twarz, która nie wyrażała cierpienia fizycznego, lecz to uczuciowe. Mimo, że dla niej powrót do domu nie wiązał się  z polepszeniem jej sytuacji, choć raz chciała zrobić coś dla brata.
- Nawet nie myśl o Volturich. - syknęła cicho, wyraźnie rozzłoszczona.
- A może zawiozę cię do domu? - popatrzyła na niego, wyczekując reakcji.
- Jasper i Alice raczej dadzą sobie już radę, a tobie dobrze by zrobił powrót do tej Belli - powiedziała starając się ukryć niejaką niechęć do jego małżonki. Nie przyjechała do niego, nie dzwoniła, nie panikowała. Co się stało z tą ludzką i naiwną Bellą? Czy przemiana w wampira aż tak ją zmieniła? Była na nią zła za to, że nie jest tutaj z Edwardem.

- Dobrze, jak chcesz. - przyznała mu rację. Nie miała ochoty na sprzeczki i wprowadzanie go w zły nastrój.
- A Jaspera i Alice nie widziałam. Pewnie zaszyli się gdzieś razem. - wywróciła teatralnie oczami.
- Pisz do nich, a potem się zbieramy. Chyba, że będą chcieli jechać z nami.

Podeszła do niego pospiesznie i założyła jego ramię na swoje barki. Była silna, więc nie stanowiło to najmniejszego problemu. Doprowadziła go do samochodu i posadziła na miejscu dla pasażera.
- Możesz tak siedzieć? - zapytała, siadając jednocześnie na siedzeniu dla kierowcy. Kluczyki, które zostawiła w stacyjce pod wpływem pośpiechu, nadal tam tkwiły. Odpaliła samochód, po raz ostatni spoglądając na ten piekielny dom.
Za żadne skarby tu nie wrócę- pozwoliła sobie na jeszcze jedną ponurą myśl, po czym szybko wyjechała na drogę prowadzącą do Forks.