*szedł wolno jakby troche po omacku, w końcu zatrzymał się*
*poczuł lekki wietrzyk i wiedział że jest tam gdzie powinien*
-Jak Ci sie podoba...*spytał cicho*

-Pięknie tu.
*Szepnęła.*
-Postaw mnie, muszę coś zrobić.
*Spojrzała na niego.*

-Ale co...*spytał*
*postawił ją przed sobą*
-Prosze bardzo...*uśmiechnął się do niej, chociaż jej nie widział, przeciez wiedział gdzie stała*

*Jej oczy zrobiły się czarne. Zaczęła przywoływać wizje dotyczące wzroku Jaspera.*

-All....co robisz...*spytał patrząc przed siebie*
*nic kompletnie nic oprócz głębokiej czerni nie widział*

*Położyła mu rękę na ramieniu nadal się nie odzywając.*

-All.....*położył swoją dłoń na jej*
-Co widzisz...*spytał domyślając sie że ma wizje*

*Mimo bólu w nodze uśmiechnęła się delikatnie.*
-Dokładnie za trzy minuty zaczniesz odzyskiwać wzrok. Za jakieś dwadzieścia minut będziesz już widział prawie idealnie.

*uśmiechnął się wierzył w jej wizję*
-All....*zdjął jej dłoń ze swojego ramienia i przytulił ją do siebie*

*Wtuliła się w niego.*
-Mówiłam, że będzie dobrze.
*Szepnęła.*

-Przepraszam..przestraszyłem się *szepnął*

-Nie masz za co przepraszać, rozumiem.
*Szepnęła.*
-Jak Twój wzrok?
*Spytała po chwili.*

-Mój...*spytał i otworzył zamknięte do tej pory oczy*
*nadal widział tylko czerń*
-Nic.....*szepnął*

-Poczekaj jeszcze chwilę.
*Szepnęła.*

-Czekam...cały czas czekam *szepnął*

-I jak?
*Spytała po chwili patrząc na niego.*

*spojrzał na nią, ale widział tylko ciut jaśniejsza ciemność*
-Jaśniej...ale nic poza tym..*szepnął*

*Westchnęła zrezygnowana.*
-Jak będzie lepiej to powiesz.

-Oczywiście że powiem *szepnął weselej, była już jakaś poprawa*

*Pokiwała głową. Spojrzała na swoją nogę, ledwo stała. Po chwili przeniosła wzrok na Jaspera.*

*Nie czekając na cokolwiek wziął ją na ręce*
-All nie miej mi tego za złe...ale musze to robić *przytulił ją czule*

-Postaw mnie, daję radę. A poza tym muszę poćwiczyć. Nie możesz mnie ciągle nosić.
*Odparła spokojnie po czym zapytała.*
-Jak wzrok?

-Lepiej...coraz lepiej *uśmiechnął się, widział już jakieś rozmazane kontury*

-Cieszy mnie to.
*Starała się uśmiechnąć lecz wyszedł jej lekki grymas.*

*zamrugal kilka razy, jeszcze kilka minut i bedzie dobrze widział*
-All...co sie dzieje *spytał cicho*

-Nic.
*Szepnęła.*

-All...*spojrzał na nią przytomnie widząc ja dość dobrze*
-Nie kłam...to słychać w Twoim głosie...jak noga..*spytał troskliwie*

-Źle... Ta puma rozerwała mi połowę nogi...
*Szepnęła.*
-Postaw mnie już.

-I własnie dlatego Cie nie postawie....*szepnął*
-Będzie Cie to boleć...*dodał*

-Ale muszę się przyzwyczaić. Trochę minie zanim ta noga całkiem wyzdrowieje. Nie będziesz mnie cały czas nosił.

-Będe Cie nosił..*obiecał*

-Sam nie masz jeszcze do końca siły.
*Spojrzała na niego.*

-Na tyle mam siły *uśmiechnął się*
-Zresztą nie jesteś ciężka *dodał*

-Jasper, ja mówię poważnie.
*Oparła głowę o jego tors.*

-Ja tez mówię śmiertelnie poważnie *uśmiechnął się delikatnie*

*Westchnęła.*
-Widzisz już lepiej?

*spojrzał na nią uśmiechając się wesoło*
-Ja doskonale widzę..*odparł szczerząc się*

-A nie mówiłam.
*Szepnęła z delikatnym uśmiechem.*
-Jeszcze musimy wyleczyć Edwarda.

-Edwarda...i Ciebie *szepnął cicho*

-Mi nic nie jest.
*Zapewniła cicho.*

-A noga...*spytał*

-Noga.
*Mruknęła cicho.*
-Z Edwardem jest gorzej.
*Spojrzała na niego.*
-Ale cieszę się, że z Tobą lepiej.

-Edd...sobie poradzi...pomoge mu, ale Tobie też *szepnął*

-Najpierw Edward.
*Szepnęła i pocałowała go delikatnie.*
-Ja potrafię żyć z bólem.

-Ale nie musisz i nie będziesz *zapewnił*

*Pocałowała go delikatnie.*
-Możesz mnie postawić?
*Spytała cicho.*

*spojrzał jej głęboko w oczy*
-Alice..jesteś pewna...to Cie zaboli...*szepnął*

-Wiem, że zaboli.
*Szepnęła.*
-Postaw.

*postawił ja na ziemi, ale tak że nie stała całym ciężarem ciała na ziemi, nadal ją trzymał w ramionach*

-Możesz mnie postawić całkowicie.
*Szepnęła.*

*postawił ją na ziemi tuż przed sobą*

*Ruszyła w przeciwnym kierunku. Chciała się trochę rozruszać. Niestety po kilku krokach noga nie wytrzymała, upadła na ziemię.*

*podbiegł do niej i wziął ją na ręce*
-All...w porządku *spytał troskliwie*

-Tak, w porządku.
*Szepnęła.*
-Nic się nie stało.

-Stało...*szepnął zmartwiony*

-Tylko upadłam.
*Szepnęła i spojrzała mu w oczy.*
-Muszę poćwiczyć chodzenie z bólem.
*Skrzywiła się lekko.*

-Zawsze moge Cie nosić *zaproponował*

*Pokręciła przecząco głową.*
-Sam dopiero co się wyleczyłeś. Nie możesz mnie dźwigać.

-Będe Cie nosić..czy tego chcesz..czy nie. *powiedział poważnie*

-No ale... Ale...
*Starała się wymyślić sensowny powód aby go nie obciążać.*
-Edwardowi bardziej przyda się Twoja pomoc.

-Alice..kręcisz..Edd to facet poradzi sobie *pocałował ją w policzek*
-Nie odtrącaj mnie i mojej pomocy *szepnął*

-Nie odtrącam Ciebie.
*Szepnęła.*
-Ale wiem, że do końca nie masz siły.

-Alice...daj mi chociaż spróbować...*wstał z kolan trzymając ją na rękach*
-Widzisz..nic mi nie jest *odparł z uśmiechem*

-Wszystko z Tobą dobrze?
*Szepnęła.*

-Tak...*zapewnił szczerze*
-U mnie w porządku...a co z Tobą *spytał*

-Cieszę się.
*Przytuliła go puszczając mimo uszu jego pytanie. Noga strasznie ją bolała, nie chciała go martwic.*

*przytulił ją do siebie, wiedział że ignoruje jego pytanie*
-Alice..jak noga...*spytał jeszcze raz*

-Źle.
*Westchnęła cicho.*

*spojrzał na nią z wyrzutem że nic nie mówi*
-Alice....jak moge Ci pomóc...*szepnął, bardzo chciał jej pomóc*

-Nie możesz mi pomóc. To się musi zrosnąć a rana jest bardzo głęboka wiec trochę to potrwa.
*Szepnęła cicho.*
-Przeklęta puma.

-Więc będe Cie nosić...dopóki sie nie zrośnie *szepnął*
*przytulił ją lekko do siebie*
-Przejdziemy się *uśmiechnął się wesoło i ruszył wolnym krokiem po polu*

-To mi bardziej przypomina przejażdżkę.
*Mruknęła pod nosem lecz mimo wszystko zachichotała.*

-Aż tak Ci źle u mnie na rękach *spytał z lekkim uśmiechem*

-Nie. Oczywiście, że nie.
*Zachichotała i wtuliła się w niego.*

*uśmiechnął się i przytulił ją do siebie czule*
*szedł przed siebie wolnym krokiem*

-Gdzie mnie niesiesz?
*Szepnęła z uśmiechem.*

-Przed siebie...tu wszędzie jest pieknie *uśmiechnął się ciepło*

-E, tam.
*Spojrzała na niego.*
-Ja mam piękniejszy widok.
*Uśmiechnęła się.*

-Gdzie...*rozejrzał się*
*uśmiechnął się spoglądajac na nią*
-Ojj bo bede zazdrosny...*pocałował ją czule*

*Odwzajemniła czule pocałunek.*
-O siebie?
*Uśmiechnęła się.*

-O te moją przystojniejszą połowe *zaśmiał się cicho*

-Ale Ty w dwóch połowach jesteś przystojny.
*Uśmiechnęła się.*

-No oczywiście...*wyszczerzył ząbki w uśmiechu*
-Chyba nie mam o kogo innego byc zazdrosnym *spytał zaciekawiony*

*Szturchnęła go w ramie.*
-Oczywiście, że nie.
*Zaśmiała się.*

-Ja Cie kocham...a Ty mnie bijesz *zaśmiał się cicho*

-Biję Cię bo głupoty wygadujesz.
*Zachichotała.*
-A tak poza tym to też Cię kocham.

-Jakie głupoty....ja bardzo poważny jestem *usmiechnął sie szeroko*
-Mój mały chochlik *uśmiechnął się lekko*

-No jesteś bardzo poważny.
*Odpowiedziała z nutą sarkazmu.*
-Dlaczego chochlik? I wcale nie taki mały.
*Uśmiechnęła się.*

-Słodki chochlik..*uśmiechnął się delikatnie*
-Sarkazm słysze w pani słowach...*spytał wesoło*
-Mały...nie mały..nie ważne...ważne że mój *dodał dumnie*

-Słyszysz sarkazm.
*Pokiwała głową z uśmiechem.*
-Słodki chochlik...
*Zachichotała.*

-Mój słodki chochlik *pocałował ją czule*

*Odwzajemniła pocałunek.*
-Słodki nie słodki. Chochlik nie chochlik... Ale Twój.
*Uśmiechnęła się.*

-Mój i ogromnie sie ciesze z tego że mój...*powiedział dumnie*

-No nie wiem z czego Ty jesteś taki dumny.
*Zachichotała.*

-Z Ciebie...*powiedział śmiejąc sie cicho*

-Śmiejesz się ze mnie.
*Powiedziała z udawanym oburzeniem lecz uśmiechem na twarzy.*

-Nie śmieje sie z Ciebie, skarbie wiesz że nie mógłbym sie z Ciebie śmiać *pocałował ją czule*
-Nie obrażaj sie *szepnął*

-A czy ja się obrażam?
*Zachichotała.*

-Skąd mam wiedzieć...*odparł z uśmiechem*

-No to musisz wiedzieć.
*Uśmiechnęła się i oparła głowę o jego ramię.*

-No podejrzewam że wiem *uśmiechnął się pod nosem*
-Alice...Ty nie umiesz sie na nikogo obrażać*uśmiechnął się szeroko*

-No wiem, wiem.
*Zaśmiała się.*
-Chociaż jak się postaram...

-Nawet nie próbuj...*zastrzegł z uśmiechem*

-No dobrze.
*Zachichotała.*
-A teraz wytłumacz mi gdzie tak zawzięcie idziesz.
*Spojrzała na niego.*

-Sam nie wiem *zasmiał sie cicho i zatrzymał*
-A wiem przed siebie *dodał całując ją czule*

*Odwzajemniła czule pocałunek.*
-Prędzej się zarwiesz niż dojdziesz.
*Zachichotała.*

-Nie zarwe się...nie martw się *dodał śmiejąc się cicho*
-Kocham Cię..*szepnął uśmiechając się w swój oryginalny sposób*

-Ja Ciebie też.
*Pocałowała go.*

*uśmiechnął się odwzajemniajac pocałunek*
*przypomniało mu sie coś, ale nie chciał psuć chwili*

*Spojrzała na niego z delikatnym uśmiechem.*
-Coś nie tak?

-Wszystko jest w jak najlepszym porządku *uśmiechnął się*
-Mogę Cie na chwilę postawić...*spytał patrząc jej w oczy, w końcu cały czas trzymał ją na rękach*

-No oczywiście. Stawiaj.
*Uśmiechnęła się i puściła go.*

*postawił ją przed sobą i zaczął szukać czegoś w kieszeniach spodni*

*Patrzyła na jego poczynania starając się nie obciążać nogi.*

*w końcu wymacał w kieszeni to czego szukał*
*uśmiechnął się szeroko i wziął ją na ręce*
*zaczął iść w sobie znanym kierunku żwawym krokiem*
-Mam dla Ciebie niespodzianke *uśmiechnął się szeroko*

-Mam się bać?
*Zaśmiała się.*

-Powinnaś..*zaśmiał się cicho*
*wyszedł spomiędzy drzew przez które szli*
*ich oczom ukazało się wyjątkowe miejsce*

*spojrzał jej w oczy*
-Jesteśmy na miejscu..*uśmiechnął się*
*podszedł do pnia, który tu leżał i posadził ją na nim*
-Alice...*zaczął cicho*...

*Rozejrzała się dookoła z uśmiechem i przeniosła wzrok na niego.*
-Tak?

*uklęknął przed nią*
-Wiem...jestesmy małżeństwem ponad 30 lat....i powinnismy odnowić przysiegę...więc...
*wyjął z kieszeni pierścionek*

-Alice...wyjdziesz za mnie za mąż ..ponownie *spytał szeptem*

*Była trochę zdziwiona ponieważ w ostatnim czasie mało korzystała z wizji jego pomysłem ale szczęśliwa. Uśmiechnęła się.*
-No oczywiście, że tak.

*wsunął jej pierścionek na palec*
-Ciesze się że sie zgadzasz *pocałował ja czule*

*Odwzajemniła czule pocałunek.*

*uśmiechnął się wesoło*
*usiadł obok niej*
-Zaskoczona...*spytał wesoło*

-Bardzo.. Ale pozytywnie.
*Uśmiechnęła się do niego.*

*zaśmiał się cicho, objął ją w pasie i posadził sobie na kolanach*
-To dobrze że pozytywnie

*Wtuliła się w niego.*
-Co Cię tak naszło?
*Spytała z uśmiechem.*

-Kocham Cię....*pocałował ją delikatnie*
-I chciałbym być Twoim aktualnym mężem *uśmiechnął się wesoło*

-Zawsze nim będziesz.
*Uśmiechnęła się i pocałowała go delikatnie.*
-I tylko Ty.

*odwzajemnił jej pocałunek z uśmiechem*
-Ja mam nadzieje że jedynym *powiedział wesoło*

-Na Twoje nieszczęście nie mam zamiaru mieć nikogo innego.
*Zaśmiała się.*

-No to faktycznie moje szczęście *powiedział z szerokim uśmiechem*

-Powiedziałam Twoje nieszczęście. Ale jak uważasz.
*Zachichotała.*

-Jak dla mnie to moje ogromne szczęście *szepnął uradowany*

SMS od Eda: Hej bracie. Rose odwiezie mnie do domu. Do Forks. Mam nadzieję, że się tam zobaczymy. Dziękuję za wszystko i mocno ściskam. Pozdrów również All.

*odebrał smsa i spojrzał na Alice*
-Edd i Rose wrócili...możemy też powinniśmy..*szepnął*
*nie czekając na jej odpowiedź wziął ją na ręce i poszedł w stronę domu i stojącego tam samochodu*