*wniósł Alice między drzewa i postawił ją przed sobą*
-To tu...*szepnął*
-Zawsze tu jestem gdy chce pomysleć. *nadal szeptal jej do ucha*

*Rozejrzała się dookoła.*
-Pięknie tutaj...
*Spojrzała na niego.*
-Kiedy znalazłeś to miejsce?

*uśmiechnął się lekko*
-Już jakiś czas temu *wzruszył ramionami*
-Byłą to moja samotnia, ale chciałem żebyś wiedziała gdzie będziesz mnie mogła znaleźć jak wrócisz..*szepnął jej na ucho*

-Gdy tylko wrócę od razu Cię znajdę.
*Szepnęła.*

*uśmiechnął się, ale zaraz spoważniał*
*przez chwile walczył sam ze sobą*
-Kiedy.....wyjeżdżasz..*wydusił z trudem*

-Nie wiem... Jutro albo pojutrze...
*Westchnęła.*
-Chcę to już mieć za sobą i wrócic do domu. I do Ciebie.

*przytulił ją do siebie*
-Chciałbym móc Cie tu zatrzymać....ale nie moge..wiem że musisz jechać..*szepnął cicho*

-Muszę, muszę.
*Westchnęła.*
-Mam nadzieję, że to ostatni mój wyjazd bez Ciebie.

-Ostatni...więcej Cie samej nie puszcze *dodał pewnie*
*nie zamierzał jej więcej puszczać samej, teraz też nie chciał tego robić i miał plan, ale musiał pogadać o tym z Edem*

-Myślę, że to będzie pierwszy i ostatni raz.
*Przytuliła się do niego.*

*splótł dłonie na jej biodrach*
-Nie pozwole na więcej..zwariuje bez Ciebie..*szepnął*

-To tylko kilka dni.
*Uśmiechnęła się delikatnie.*

-Aż kilka *poprawił ja*
-W takim razie...mam coś dla Ciebie..chce żebyś to miała żebyś pamiętała o mnie*szepnął*

-Jasper.
*Jęknęła.*
-Miało nie być prezentów... I będę o Tobie pamiętać.

-To musisz przyjąć...*szepnął, odszedł szukając czegoś w dziubli drzewa*
*schował to tam na te okazję*

*Westchnęła. Wiedziała, że i tak nie wygra.*
-A więc co to jest?

*wyjął z dziupli kluczyki i mały model samochodu*

*podszedł do niej i podał jej to*
-Prosze....jedź tym....*szepnął*..będziesz tam szybciej..*dodał*
-Taki sam...tylko że w skali 1:1 stoi u nas w garażu i czeka na Ciebie *dodał*

*Spojrzała na niego z wdzięcznością.*
-Dziękuję.

-Kolor się podoba..*spytał z lekkim uśmiechem*

-Bardzo.
*Uśmiechnęła się.*
-Dzięki temu szybciej wrócę.
*Cieszyła się, że zaoszczędzi sporo czasu.*

-Ciesze się *uśmiechnął się lekko*

*Spojrzała mu w oczy i przytuliła go.*

*objął ją w pasie i przytulił do siebie*
-Kochana *szepnął*

-Ja Ciebie też.
*Uśmiechnęła się.*

-Przejdziemy się..*spytał z nadzieją*
*chciał się nacieszyć jej obecnością przed jej wyjazdem*

-Pewnie.
*Dała mu kluczyki.*

*oddał jej kluczyki*
-Kochanie spacer...na nogach *zaśmiał się dźwięcznie*

-A tak, tak.
*Zaśmiała się. Była trochę nieprzytomna.*

*spojrzał na nią z troską*
-Alice...może chodźmy do domu..odpoczniesz..*objął ją ramieniem w pasie*
-Wyglądasz jakbyś była nieprzytomna...*dodał z troską*

-Nie, nie. Chodźmy się przejść.
*Uśmiechnęła się delikatnie.*

-Alice...zrobie co tylko chcesz...*uśmiechnął się i czekał aż ona ruszy, chciał dopasować swoje kroki do jej*

*Zaczęła iść.*

*zaczął iść za nią*
*w pewnym momencie porwał ją w ramiona*
-Idziemy do domu..*szepnął jej do ucha*
-Odpoczniesz..*dodał odwracając sie i kierując do domu*

*chodził wiele godzin po lesie ze spuszczoną głową*
*patrzył w ściółkę pod swoimi nogami*
*chodził bez celu*
*w końcu natrafił na jakieś zwalone drzewo i usiadł na nim*

*siedział tak bardzo długo sam nie wiedział ile, stracił rachube czasu*
*myślał czy Alice jest bezpieczna, czy wszystko się udaje*
*położył się na konarze i patrzył w niebo*

*Starła ostatnią łzę i zobaczyła Jaspera leżącego na konarze. Po cichu do niego podeszła.*

*nie usłyszał jej ale wyczuł jej zapach*
*rozejrzal sie i dostrzegł ją uśmiechnął sie szeroko*
-Alice...*szepnął ze łzami w oczach*

*Usiadła obok niego i przytuliła go.*
-To był najgorszy wyjazd w moim życiu.
*Szepnęła i starła łzę.*

*przytulił ją do siebie*
*uspokoił ją i rozweselił*
-Nie płacz...*szepnął i pocałował ją w policzek*

-Staram się...
*Westchnęła i przytuliła się do niego jeszcze bardziej.*
-Ile tu siedzisz?

*przytulił ją do siebie, chowając ją w swoich ramionach*
-Ja..tyle ile Cie nie było..*szepnął*
-Ale to nie ważne...jak moge Ci pomóc...czego sie dowiedziałaś..*spytał drżącym głosem*

-Cztery dni.
*Westchnęła.*
-Wszystkiego o swoim życiu...
*Szepnęła.*
-Zamknęli mnie w szpitalu psychiatrycznym i pomyśleli, że umarłam. Pochowali mnie...
*Powiedziała drżącym głosem ze łzami w oczach.*

*starł spływające łzy z jej policzków*
*sam zaczął płakać, to co usłyszał zaskoczylo go*
-Jak oni mogli...*szepnął*
*przytulił ją do siebie*
-Ale masz rodzinę która Cie kocha....ja Cie kocham *szeptał jej do ucha drżącym głosem*

*Oparła głowę o jego tors.*
-Ja też Cię kocham.
*Szepnęła przez łzy.*

*pogładził ją dłonią po policzku*
-Nie płacz już...*szepnął*
*skupił się i włożył wiele wysiłku żeby poprawić jej humor*

-Tęskniłam za Tobą.
*Powiedziała już spokojniej. Czuła, ze to jego zasługa.*

-Ja za Tobą też...*szepnął, ale nadal poprawiał jej humor, aż do momentu kiedy nie była smutna*

*Powoli się uspokajała. Spojrzała na niego z wdzięcznością. Cieszyła się, że już wróciła.*

*patrzył na jej oczy*
*uśmiechnął się delikatnie*
-Ciesze się że już jesteś..*szepnął*

-A ja się cieszę, że już wróciłam.
*Uśmiechnęła się delikatnie.*
-Już nigdy nie chcę wyjeżdżać sama.*

-Nie jedź sama..*szepnął*...nie pozwole Ci..*szepnął patrząc jej w oczy*

-Nigdy więcej.
*Szepnęła i pocałowała go.*

*odwzajemnił jej pocałunek namiętnie*

-Jak ja mogłam tyle dni bez Ciebie wytrzymać?
*Uśmiechnęła się delikatnie.*

-Nie wiem...ja nie mogłem....*przyznał*
-Dlatego tu siedziałem...zamknąłem sie w sobie...*przyznał szeptem*

*Przytuliła go mocno.*

-Nie zostawiaj mnie więcej..*szepnął*

-Nigdy więcej Cię nie zostawię. Nie mogłam bez Ciebie wytrzymać, nie dawałam sama tam rady. Jesteś mi potrzebny, kocham Cię.

-Następnym razem nie puszcze Cie samej...mimo Twoich wizji...*szepnął*

-Było ciężko...
*Westchnęła.*
-Dałam radę ale z Tobą z pewnością byłoby łatwiej.

-Dlaczego sie nie zgodziłaś żebym pojechał...sama widzisz..byłoby Ci łatwiej..*spytał patrzac jej w oczy*

-Byłoby...
*Westchnęła.*
-Gdy w domu przywoływałam wizję wychodziło, że gdy ze mną pojedziesz wszystko się posypie. Gdy już byłam na miejscu i przywołałam wizję wyszło na odwrót.
*Jęknęła.*

-Alice...*spojrzał na nią poważnie*
-Oświadczam że nastepnym razem Cie nie posłucham..*dodał poważnie*
-Pojade z Tobą nawet jeśli nie będziesz chciała*

-Będę chciała. Ja tam nie wyrabiałam...

-Alice....powinienem był tam jechać..przepraszam że Cie posłuchałem..*szepnął*
-Teraz poważne pytanie...niedługo będe musiał jechać w swoje rodzinne strony...chcesz jechać ze mną..czy mam jechać sam *spytał patrząc na nia*

*Przytuliła go.*
-Ja chcę jechać, ale decyzję pozostawiam Tobie.

-Jeżeli tylko chcesz...ja nie widze przeszkód, nie mógłbym jechać bez Ciebie..ale..mogłabyś sprawdzic co nas czeka *spytał cicho patrząc na nią*

-Oczywiście.
*Jej oczy zrobiły się czarne.*

*czekał w zniecierpliwieniu na jej słowa*
*osobiście troche bał sie czy nie spotka tam Marii, tej która dała mu wampirze życie*

*Jej oczy zrobiły się złote.*
-Spotkamy wampirzycę... Ale nic złego się nie stanie.

*spojrzał na nią wzrokiem "nic sie nie stanie:*
*spuścił wzrok*
-Ciemne długie włosy, wysoka i zawsze w korowodzie trzech wampirów...*spytał dla pewności*

*Pokiwała głową i spuściła wzrok.*
-Spotkamy ją... Sama dokładnie nie wiem gdzie. Nic się nie wydarzy, porozmawiacie tylko chwilę.

*spojrzał na nią, ujął jej rode tak by spojrzała mu w oczy*
-Alice nie martw się..*poprosił z uśmiechem*

-Nie martwię się.
*Pocałowała go.*

*odwzajemnił jej pocałunek*
-Ciesze się...*uśmiechnął się do niej*

-Brakowało mi Ciebie.
*Uśmiechnęła się.*
-Kiedy jedziemy?

-Niedługo...*szepnął*..niedługo...
-Mi Ciebie też..*pocałował ją czule*

*Odwzajemniła pocałunek.*

-Alice....*zaczał*..ale pojedziemy tam samochodem....będzie szybciej.*wyjaśnił*

-Mi jest bez różnicy.
*Uśmiechnęła się.*

-Ciesze się....wypróbujemy mój nowy samochód *usmiechnął się wesoło*

*Uśmiechnęła się a jej oczy na moment zrobiły się czarne.*
-Za trzy minuty zacznie lać.

-Chcesz iść..*spytał patrząc na nią*

*Pokręciła przecząco głową i uśmiechnęła się.*
-Dobrze mi tu.

-Mi też....bo już wróciłaś
*pierwsze krople zaczęły spadać na ziemie*

*Uśmiechnęła się. Deszcz z każdą minutą się nasilał.*

*spojrzał w niebo i uśmiechnął się szeroko*
*jego ubranie było coraz bardziej przemoczone, a on coraz szerzej sie uśmiechał*

*Zaśmiała się. Była już przemoczona do suchej nitki.*
-Chyba się cieszę, że nie ma tutaj nigdzie lustra.

*spojrzał na nią z uśmiechem*
-Wygladasz pieknie *szepnął z uśmiechem*
*sam również był przemoczony do suchej nitki*

-Oj wątpię.
*Zachichotała i spojrzała na jego przemoczone ubranie. Przytuliła się do niego.*

*objął ją ramieniem i wtulił twarz w zagłebienie na jej szyi*
*nie powiedział nic żadne słowa nie mogły opisać tego co on do niej czuje*

*Była szczęśliwa. Cieszyła się, że już wróciła. Gdy go nie było przy niej cały czas czuła strach i smutek.*

*przytulał ją tak jakby odzyskał najważniejszą osobę na świecie*
*jego gesty były czułe i delikatne, wyrażały jego miłość do Alice*
*bez niej czuł się pusty i samotny, jego życie straciło swój urok, bez niej było smutne i szare*

-Kocham Cię.
*Szepnęła.*

-Alice...jesteś dla mnie najważniejsza...kocham Cie nad życie *szepnął*

*Spojrzała mu w oczy i uśmiechnęła się. Do ulewy doszły jeszcze grzmoty.*

-Fajnie by sie grało w baseball..*szepnął, tak dawno nie grali*
*patrzył jej w oczy uśmiechając się wesoło*

-No.
*Zachichotała. Nie musiała grac żeby wiedzieć kto wygra. Poczochrała mu mokre włosy.*

*mokre kosmyki opadły mu na oczy*
-Uwielbiam Cie...wiesz..*uśmiechnął się szeroko*

-A ja Ciebie.
*Uśmiechnęła się.*
-Ale leje.
*Zachichotała.*

-Bardzo pada, ale przeszkadza Ci to..*spytał wstając*
*zdjął koszulę i tak była cała przemoczona*

-Ani trochę.
*Zaśmiała się. Spojrzała na siebie. Jeansy i sweter, buty. Wszystko miała mokre.*

-Uroczo teraz wyglądasz *szepnął patrząc na nią*

-Jak zmokła kura.
*Jęknęła i zachichotała.*

-Ojoj *zaśmiał się*
-To według Ciebie jak ja wyglądam..*spytał klekając obok niej*

*Spojrzała na niego.*
-Ty? Jak zawsze.
*Uśmiechnęła się.*
-Czyli jak ósmy cud świata.

-Jak zmokły ósmy cud świata *uśmiechnął się lekko*
-Idziemy się przebrać..*spytał patrząc jej w oczy*
*słychać dzwonek jego telefonu*

-Najpierw odbierz.
*Uśmiechnęła się.*

*wyjął telefon i odebrał*
*z każdą chwilą rozmowy był coraz bardziej zdenerwowany, aż w końcu wściekły rozłączył się*
-Cholerka...*zaklął*

*Wstała.*
-Co się stało, kto dzwonił?

*spojrzał na nią*
-All...to był mój prawnik....miasto chce przejąć farmę mojej matki..chcą ją zagarnąć bo nie zgłosił się nikt z rodziny...*powiedział niespokojnie*
-Jestem ostatnim przedstawicielem rodziny...*spuścił wzrok*..i ostatni mam prawa do ziemi..

*Podeszła i przytuliła go.*
-Będzie dobrze. Pojedziemy tam, załatwimy wszystko.

*przytulił się do niej*
-Ale jak...nie moge tam pojechać jako prawie 200 letni wampir...musze uaktualnić swoje dokumenty..*westchnął, nie cierpiał jeździć do tego prawnika*
-Zresztą jak moje to i Twoje...*stwierdził patrząc jej w oczy*

-Uaktualnimy je... Nie martw się.
*Spojrzała na niego i uśmiechnęła się delikatnie.*

-Jesteś dla mnie za dobra..*szepnął jej na ucho*

-Nie prawda.
*Pocałowała go.*

-Prawda All..prawda *pocałował ją czule*

*Uśmiechnęła się.*
-Pamiętaj, że zawsze możesz na mnie liczyć.

-Wiem...i Ty na mnie też..*szepnął i pogładził ją po policzku*

-Cieszę się.
*Uśmiechnęła się. Grzmoty były coraz głośniejsze a ulewa przybierała na sile.*

-To co idziemy do domu..*spytał z błyskiem w oku*

-Chodźmy.
*Złpała go za rękę i poszli w stronę domu.*

Wbiegli między drzewa. Stanęła naprzeciwko niego i uśmiechnęła się.
-Jak ja Cię dawno nie widziałam.

Pocałował ją delikatnie.
-Ja niestety też, i bardzo jest mi smutno.
Uśmiechnął się.

Pocałowała go delikatnie i uśmiechnęła się.
-Nie bądź smutny bo mi również będzie smutno.
Spojrzała na niego i zaśmiała się.
-Zapomniałam. Przy Tobie nie można być smutnym.

Uśmiechnął się zawadiacko.
-Nie będę smutny, dla Ciebie wszystko.
Szepną jej na ucho.

-Jak miło.
Z uśmiechem stanęła na palcach i pocałowała go w policzek.

Uśmiechnął się triumfalnie.
-Ależ ja mam szczęście do kobiet.
Zaśmiał się.

Spojrzała na niego z rozbawieniem i uniosła jedną brew do góry.
-Do KOBIET? Czy ja o czymś nie wiem?
Spytała podkreślając słowo "kobiet".

Objął ją w pasie.
-Mmm...no chodziło mi raczej o Ciebie.
Złożył na jej ustach pocałunek.

-Tak chcesz mnie przekupić?
Spojrzała na niego z uśmiechem.
-No... Może Ci się uda.

Uśmiechnął się zadziornie.
-Ma nadzieję, że mi się uda...
Wyszeptał jej do ucha.
Objął ją mocniej, tak, że ich ciała się stykały.

Machnęła ręką.
-Uda... Co ma się nie udać.
Uśmiechnęła się. Położyła swoją rękę na jego sercu.

-No to świetnie.
Zaśmiał się.
Jej reakcja Go trochę zdziwiła, gdy położyła rękę na jego sercu...jakby chciała go...odepchnąć.

Spojrzała na niego i zauważyła jego niepewny wyraz twarzy.
-Coś się stało?

-Nie..nic kochanie..
Uśmiechnął się.
Przytulił ją mocno.
-Kocham Cię...
Szepnął jej na ucho.

-Ja Ciebie też kocham.
Uśmiechnęła się i wtuliła się w jego tors.
-Co będziemy robić?
Spojrzała na niego.

Nagle jej zrobiły się nieobecne. Widziała Carlisle'a i jakąś wampirzycę - nowonarodzoną, która teraz była u nich w domu. Po chwili wizja się skończyła.
-Jasper, muszę iść, przepraszam. Zaraz do Ciebie wrócę.
Pocałowała go delikatnie i odbiegła w wampirzym tempie w stronę domu.